Paatos
W zimny i rześki lutowy wieczór w Falköping w 1993 roku dwa zespoły ze Sztokholmu, Landberk i Ägg, zagrały po raz pierwszy razem w lokalnym klubie rockowym. Dzięki temu spotkaniu narodziło się wzajemne poczucie muzycznego zrozumienia, które rozwinęło się jeszcze bardziej, gdy oba zespoły spotkały się rok później na koncercie w Vänersborgu.
W 1999 roku, kiedy Reine Fiske, gitarzysta Landberk, został poproszony o akompaniowanie znanej folkowej piosenkarce Turid („szwedzkiej Kate Bush”), zdecydował się zaprosić do współpracy Stefana Dimle z Landberk oraz Ricarda Nettermalma i Johana Walléna z Ägg.
Po ostatnim koncercie z Turid na festiwalu w sierpniu 2002 roku Reine, Stefan, Ricard i Johan poczuli, że naturalną rzeczą będzie kontynuowanie muzycznej współpracy.
Połączona muzyczna energia swobodnie przepływała między nimi, co doprowadziło do niezwykłego skonsolidowania zespołu po dwukrotnym występie jako zespół instrumentalny w szwedzkiej telewizji.
Brakowało jednak wokalisty… Po czasie spędzonym z Turid wydawało się, że najodpowiedniejszy będzie żeński głos. I wtedy myśli powędrowały w stronę Petronelli, która od dawna pisała muzykę razem z Ricardem.
Skład został skompletowany i powstał Paatos. Turid napisała tekst do piosenki, która została zatytułowana „Tea” (znalazła się na pierwszej płycie Paatos), a która powstała tego samego wieczoru, kiedy urodziło się pierwsze dziecko Petronelli i Ricarda.
Chociaż Paatos uważany jest za przedstawiciela rocka progresywnego, w jego muzyce łatwo odnaleźć można wpływy trip hopu (Portishead, Massive Attack), alternatywnego rocka (Radiohead) i metalu (Opeth i Porcupine Tree).
Po wydaniu debiutanckiego singla „Perception” i znakomitego albumu „Timeloss”, Reine Fiske opuścił zespół i został zastąpiony przez Petera Nylandera. W nowym składzie grupa nagrała drugi album "Kallocain", którego produkcji podjął się Steven Wilson.
W tym czasie formacja odbyła kilka tras koncertowych samodzielnie, a także wspólnie z takimi zespołami jak The Gathering, Porcupine Tree i Riverside.
W 2006 na rynku ukazał się ich kolejny album „Silence Of Another Kind”, lecz zaledwie dwa lata później w składzie grupy doszło do kolejnych roszad. Opuścili ją Johan Wallén i Stefan Dimle.
Na przestrzeni lat Paatos wydał pięć albumów studyjnych i jeden koncertowy, ale w 2013 roku zespół zrobił sobie przerwę, po czym oficjalnie rozwiązał się w 2015 roku.
Tymczasem zalewie 3 lata później grupa została na mówiona na występ w Sztokholmie i zdała sobie sprawę, że wspólne granie jest zbyt zabawne, by do niego nie powrócić.
W składzie: Mikael Nilzen (klawisze), Ulf Ivarsson (bas), Peter Nylander (gitara), Hux Nettermalm (perkusja) i Petronella Nettermalm (śpiew, wiolonczela) rozpoczęli długie i mozolne próby, które miały doprowadzić do nagrania nowego albumu.
Wygląda na to, że ich powrót będzie ze wszech miar udany. Płyta jest już prawie gotowa i niewykluczone, że jeszcze przed ich pojawieniem się na festiwalu Ino-Rock ujrzy światło dzienne.
Warto dodać, że występ w Inowrocławiu będzie ich pierwszym wspólnym pokazem od 5 lat!
Pomimo uznania krytyków i oddanej rzeszy fanów, Paatos pozostał stosunkowo mało znany na mainstreamowej scenie muzycznej. Jednak ich muzyka przyniosła im kultową popularność, a ich klimatyczne i naładowane emocjami występy rezonują z fanami na całym świecie.
W piątek, 23 sierpnia zagrają na otwarcie pierwszego dnia festiwalu Ino-Rock
Ray Wilson
Ray Wilson rock’n’rolla ma w sercu, a jest na scenie już od 30 lat. Największą sławę przyniósł mu krótki, jednopłytowy epizod w grupie Genesis, który stanowił skuteczny doping do rozwoju solowej kariery.
Urodził się 8 września 1968 roku w Dumfries w Szkocji. Studia muzyczne rozpoczął w 1983 roku, a w latach 90. był już członkiem zespołu Guaranteed Pure. Współpracował z grupą do 1996 roku, wydając kilka hitów, po czym ogłosił swoje odejście.
Wtedy wokalista dołączył do zespołu Stiltskin, z którym nagrał grunge’owy album „Inside”. Debiutancki krążek szkockiej grupy stał się prawdziwą sensacją - singiel promujący album zdobywał pierwsze miejsca na większości list przebojów w Europie.
Sukces zespołu zwrócił uwagę członków grupy Genesis, którzy zaproponowali Rayowi współpracę po odejśćiu Phila Collinsa.
Takiej oferty nie można było odrzucić i już w 1997 zespół przystąpił do nagrań, a jesienią wydał nowy album zatytułowany „Calling All Stations”. Album szybko trafił na listy bestsellerów w Europie, natomiast nie przebił się w USA.
W latach 1998-1999 zespół koncertował w różnych miastach Europy (m.in. zagrał w Katowicach), lecz planowana trasa koncertowa w Ameryce została odwołana z powodu niskiej sprzedaży biletów.
Z tego powodu w 2001 roku zespół zawiesił działalność, a Ray opuścił grupę. Jak to ujął wokalista, nie został zwolniony, ale dał jasno do zrozumienia, że ich współpraca dobiegła końca.
W kolejnych latach Wilson związał się z nowym zespołem - Cut, jednak i ta współpraca nie potrwała długo.
Od 2001 roku Ray Wilson zaczął budować swoją solową karierę, którą rozpoczął koncertem na międzynarodowym festiwalu w Edynburgu. Następnie wyruszył w trasę - nie tylko po Europie, ale także po Ameryce Południowej i Środkowej. Jej zwieńczeniem był album „Change”.
W 2004 roku ukazał się jego drugi solowy album „The Next Best Thing”, po którym ponownie odbył światowe tournée, a także wystąpił na trasach z Dolores O’Riordan z Cranberries i frontmanem Supertramp Rogerem Hodgsonem.
Udowadniając swoją wszechstronność, Ray współpracował także z holenderską gwiazdą DJ-ską Arminem Van Buurenem;
nagrywając remiks własnej piosenki „ Yet Another Day ”; piosenka w 2005 roku zajęła pierwsze miejsce na listach przebojów tanecznych.
Po przerwie spowodowanej lockdownem Ray Wilson wyruszył w 2021 roku w trasę koncertową – tym razem jej hasłem przewodnim było Time And Social Distance. Trasę promował singel „Mother Earth”.
Jednym z najpopularniejszych projektów Raya Wilsona jest trasa koncertowa Genesis Classic, podczas której artysta wykonuje swoje interpretacje utworów legendarnej grupy.
W wolnym czasie pomiędzy koncertami nagrywa kolejne albumy. W 2022 wydał album „The Weight Of Man”.
Wcześniej, bo w 2007 przeprowadził się do Poznania i tu zamieszkał na stałe.
Stale koncertując w Europie, Ray zawsze znajduje czas na spotkania z fanami.
„To wielka radość regularnie spotykać ludzi, którzy przychodzą na moje koncerty i kupują płyty po każdym koncercie. Pozwala mi to nawiązać kontakt z publicznością i zrozumieć, dlaczego moja własna muzyka robi na niej wrażenie.
Media społecznościowe to jedno, a spotkanie twarzą w twarz to zupełnie inny poziom”.
Zapewne nie inaczej będzie w Inowrocławiu, gdzie artysta wystąpi na zakończenie drugiego dnia festiwalu Ino-Rock - 24.08.2024
Źródło: Rock Serwis Agency - Facebook
>>POWRÓT DO STRONY GŁÓWNEJ<<
Paatos
W zimny i rześki lutowy wieczór w Falköping w 1993 roku dwa zespoły ze Sztokholmu, Landberk i Ägg, zagrały po raz pierwszy razem w lokalnym klubie rockowym. Dzięki temu spotkaniu narodziło się wzajemne poczucie muzycznego zrozumienia, które rozwinęło się jeszcze bardziej, gdy oba zespoły spotkały się rok później na koncercie w Vänersborgu.
W 1999 roku, kiedy Reine Fiske, gitarzysta Landberk, został poproszony o akompaniowanie znanej folkowej piosenkarce Turid („szwedzkiej Kate Bush”), zdecydował się zaprosić do współpracy Stefana Dimle z Landberk oraz Ricarda Nettermalma i Johana Walléna z Ägg.
Połączona muzyczna energia swobodnie przepływała między nimi, co doprowadziło do niezwykłego skonsolidowania zespołu po dwukrotnym występie jako zespół instrumentalny w szwedzkiej telewizji.
Skład został skompletowany i powstał Paatos. Turid napisała tekst do piosenki, która została zatytułowana „Tea” (znalazła się na pierwszej płycie Paatos), a która powstała tego samego wieczoru, kiedy urodziło się pierwsze dziecko Petronelli i Ricarda.
W 2006 na rynku ukazał się ich kolejny album „Silence Of Another Kind”, lecz zaledwie dwa lata później w składzie grupy doszło do kolejnych roszad. Opuścili ją Johan Wallén i Stefan Dimle.
Na przestrzeni lat Paatos wydał pięć albumów studyjnych i jeden koncertowy, ale w 2013 roku zespół zrobił sobie przerwę, po czym oficjalnie rozwiązał się w 2015 roku.
Tymczasem zalewie 3 lata później grupa została na mówiona na występ w Sztokholmie i zdała sobie sprawę, że wspólne granie jest zbyt zabawne, by do niego nie powrócić.
W składzie: Mikael Nilzen (klawisze), Ulf Ivarsson (bas), Peter Nylander (gitara), Hux Nettermalm (perkusja) i Petronella Nettermalm (śpiew, wiolonczela) rozpoczęli długie i mozolne próby, które miały doprowadzić do nagrania nowego albumu.
Warto dodać, że występ w Inowrocławiu będzie ich pierwszym wspólnym pokazem od 5 lat!
Pomimo uznania krytyków i oddanej rzeszy fanów, Paatos pozostał stosunkowo mało znany na mainstreamowej scenie muzycznej. Jednak ich muzyka przyniosła im kultową popularność, a ich klimatyczne i naładowane emocjami występy rezonują z fanami na całym świecie.
W piątek, 23 sierpnia zagrają na otwarcie pierwszego dnia festiwalu Ino-Rock
Ray Wilson rock’n’rolla ma w sercu, a jest na scenie już od 30 lat. Największą sławę przyniósł mu krótki, jednopłytowy epizod w grupie Genesis, który stanowił skuteczny doping do rozwoju solowej kariery.
Urodził się 8 września 1968 roku w Dumfries w Szkocji. Studia muzyczne rozpoczął w 1983 roku, a w latach 90. był już członkiem zespołu Guaranteed Pure. Współpracował z grupą do 1996 roku, wydając kilka hitów, po czym ogłosił swoje odejście.
Wtedy wokalista dołączył do zespołu Stiltskin, z którym nagrał grunge’owy album „Inside”. Debiutancki krążek szkockiej grupy stał się prawdziwą sensacją - singiel promujący album zdobywał pierwsze miejsca na większości list przebojów w Europie.
Takiej oferty nie można było odrzucić i już w 1997 zespół przystąpił do nagrań, a jesienią wydał nowy album zatytułowany „Calling All Stations”. Album szybko trafił na listy bestsellerów w Europie, natomiast nie przebił się w USA.
Z tego powodu w 2001 roku zespół zawiesił działalność, a Ray opuścił grupę. Jak to ujął wokalista, nie został zwolniony, ale dał jasno do zrozumienia, że ich współpraca dobiegła końca.
Od 2001 roku Ray Wilson zaczął budować swoją solową karierę, którą rozpoczął koncertem na międzynarodowym festiwalu w Edynburgu. Następnie wyruszył w trasę - nie tylko po Europie, ale także po Ameryce Południowej i Środkowej. Jej zwieńczeniem był album „Change”.
Udowadniając swoją wszechstronność, Ray współpracował także z holenderską gwiazdą DJ-ską Arminem Van Buurenem;
nagrywając remiks własnej piosenki „ Yet Another Day ”; piosenka w 2005 roku zajęła pierwsze miejsce na listach przebojów tanecznych.
Jednym z najpopularniejszych projektów Raya Wilsona jest trasa koncertowa Genesis Classic, podczas której artysta wykonuje swoje interpretacje utworów legendarnej grupy.
W wolnym czasie pomiędzy koncertami nagrywa kolejne albumy. W 2022 wydał album „The Weight Of Man”.
Wcześniej, bo w 2007 przeprowadził się do Poznania i tu zamieszkał na stałe.
Stale koncertując w Europie, Ray zawsze znajduje czas na spotkania z fanami.
„To wielka radość regularnie spotykać ludzi, którzy przychodzą na moje koncerty i kupują płyty po każdym koncercie. Pozwala mi to nawiązać kontakt z publicznością i zrozumieć, dlaczego moja własna muzyka robi na niej wrażenie.
Media społecznościowe to jedno, a spotkanie twarzą w twarz to zupełnie inny poziom”.
